We zien als we in de bus t park inrijden de zon boven de bergen opkomen. Wauw wat een uitzicht!!

Al om half 8 zijn we diep in Zion en beginnen we aan onze wandeltocht 'The Narrows". Dit is een trail dwars door een smalle canyon en merendeels is de canyon zo smal dat je door de rivier heen moet waden. De condities zijn vandaag goed. Je moet altijd van te voren checken of er geen floodwarning is. Ook als t hier mooi weer is kan t verderop slecht weer zijn waardoor de rivier heel snel kan stijgen en je mee kan sleuren.

We hebben van te voren speciale schoenen en sokken en een stok hiervoor gehuurd. Als we bij de rivier aankomen is t nog lekker rustig.

Tis ff wennen om in t koude water te lopen. (t is gesmolten sneeuwwater) Ook is t goed uitkijken hoe je je voeten neerzet. De rivierbodem bestaat uit allemaal ronde stenen die rollen als je erop gaat staan. De stok heb je dus ook echt nodig voor je evenwicht.

We lopen rustig tegen de stroming in. Achter elke bocht zit weer een nieuw mooi uitzicht. Langzaam zien we ook de zon steeds meer de canyon in komen.

Als we af en toe wel goede grond onder onze voeten hebben doen we ff lekker gek.

Op sommige plaatsen is de rivier zo diep dat je bijna moet zwemmen. Wat een avontuur.

Na 3.8 mijl gelopen te hebben keren we om.

Inmiddels is t 2.5 uur later en op de terugweg zijn we blij dat we zo vroeg waren. Wat een hordes mensen en wat maken ze een hels kabaal.

Ook de bedel eekhoorns zijn inmiddels wakker op t pad terug en we zetten er nog maar een op de foto.

Eenmaal terug in t dorpje trakteren we onszelf op een lunch bij Wildcat Willies. Dit is een klassieke Amerikaanse diner. Wat een lekker eten hebben ze hier. Menno eet meatloaf met mash potato's en gekookte groente en ik heb de biefstuk met patat en salade. Als toetje de voor hier beroemde bramen cobbler. Een soort warme taart met ijs en slagroom.

De rest van de middag en avond lummelen we aan t zwembad.