op doortocht naar de kust
Gisteren een lange rit gehad maar omdat we weer vroeg op pad waren toch redelijk op tijd gearriveerd in Kennewick. Oke.... dit is niet helemaal eerlijk want we zijn weer de tijdsgrens overgestoken en zitten nu weer in pacific time dus min 9 uur. We hebben er weer een uur bij gekregen.
In Kennewick besluiten we gezellig naar de bioscoop te gaan. Pirates 5 draait en da's altijd lekkere aktie en maffe humor.
Hierna gaan we lekker uit eten. t Lijkt wel een date!!!
Vandaag rijden we verder naar Salem. Dit is de hoofdstad van Oregon.
We komen mooie bruggen tegen zoals "the bridge of the Gods"
Alleen de weg erheen is ook al mooi. Je rijdt de hele tijd onder bomen door.
Dan is t helaas spitstijd en komen we in de file terecht als we Portland uit willen rijden. Na bijna een uur extra reistijd komen we moe aan in ons hotel waar we nog ff t zwembad en bubbelbad in duiken. Dat frist lekker op.
glacier national park
gisteren een lange rit gehad van yosemite naar hungry horse. Een plaatsje aan de rand van glacier national park. Dit park ligt half in Amerika en half in Canada.
Als we hier al aangekomen zijn herinneren we ons dat we van te voren even hadden moeten kijken of de weg al open is. We willen namelijk de going-to-the-sun road rijden en net voor de vakantie was ie net als de tiogapass nog niet geopend. Deze weg loopt over de loganpass en deze is 3000 meter hoog.
Je raadt t al..... de weg is nog dicht. Verder is er in dit park weinig te doen dus we balen enorm.
We rijden deze weg totdat we niet verder mogen en lopen daar een trail langs een kleine waterval.
We gaan maar wat rondrijden in de hoop dat we wat wildlife zien.
We rijden over een ongeasfalteerde weg (hobbel de hobbel) dwars door de bossen en velden
naar een klein plaatsje zo'n 30 mijl verderop. Hier is een bakker gevestigd die hier erg beroemd is. We halen de specialiteit: 'de berenklauw"'. Dit is een soort appelflap gevuld met huckleberries in de vorm van een berenpoot. Gloeiend heet erg lekker.
Onderweg komen we een bordje tegen die de weg naar Canada aangeeft.
We rijden dezelfde weg weer terug en spotten een golden eagle in een boom. (steen arend) Wat een enorm dier is dit zeg. De spanwijdte vd vleugels is minimaal 180 cm en hij kan tot op 2 km afstand een konijn of muis zien.
's Avonds zien we op internet dat de going-to-the-sun road morgenochtend om 8 uur opent maar we hebben morgen een lange rit voor de boeg en de ze weg heen en weer rijden duurt minimaal 6 uur dus dat doen we maar niet maar we vinden t wel een rotstreek.
Yellowstone 4
Zondagochtend zoeven we om 6 uur weer t park in. Eerst weer lamar. Onderweg komen we een wapiti tegen die wil spelen met de eendjes.
We zien 4 wolven maar ze liggen in t gras te slapen heel ver weg en er is geen beweging in te zien. We stellen de scope en het fototoestel op en eten ondertussen ons ontbijt vanuit de kofferbak. Best handig zo'n grote auto dat de achterbak ook een zitbank is.
Na een uur nog geen beweging dus op zoek naar iets anders.
Eerst komen we echter een bisonjam tegen. Ze lopen op de weg en weigeren opzij te gaan voor het verkeer.
We stoppen even kort bij Tower Fall om de waterval te bekijken.
In Hayden is ook niks te zien helaas. Door naar de waterval in canyon. Dit is een grote waterval over geel gesteente. Vandaar ook de naam Yellowstone.
Middenin t water staat een stenen pilaar met een visarendnest erop met een broedende visarend erin. Dat zie je ook niet iedere dag.
Door naar Norris. Dit is t warmste plekje van Yellowstone met op sommige plaatsen 94 graden. We lopen de trail over vlonders langs allerlei geisers en borrelende (modder)poelen.
Door de verschillende temperaturen leven er verschillende bacterien in deze poelen waardoor ze er allemaal verschillend van kleur uitzien.
En stinken naar zwavel dat t er doet!
Hierna weer naar de BEERmuda triangle. Onze gids noemde dat zo omdat ie toen ie hier ranger was hij op de kruising van deze drie wegen in de omgeving altijd opgeroepen werd om de orde te handhaven.
Eerst zien we helemaal niks. Best wel teleurgesteld rijden we nogmaals heen en weer. t Is onze laatste middag hier en we willen t graag met beren afsluiten.
Bijna aan t eind zien we een jam. Vrij dichtbij zit een zwarte beer.
Gelukkig toch nog een gezien vandaag.
We besluiten nog een keer t rondje te rijden.
Als we een heuvel afrijden zie ik in de verte een berg auto's staan....... Er op af!!
Ik zie dat ik de auto nergens meer kwijt kan dus ik gooi Menno er alvast uit en beloof m zo weer op te halen. Ik rij nog geen halve mijl verder want dit is een weg waarop je moeilijk de auto kunt keren en kom zelf ook in een volgende beerjam terecht.
Dit blijkt een mamma met jong te zijn dus Menno moet maar ff wachten. Deze beer zit redelijk dichtbij de weg en ik kan hier goed foto's van maken.
Op een gegeven moment gaat mammabeer zelfs op haar achterpoten staan om rond te kijken.
Na ruim drie kwartier haal ik Menno weer op die eenzaam staat te wachten. Zijn beer is inmiddels verdwenen.
Weer een paar mijl verderop weer een jam !!!
Ik kan de auto nu makkelijk kwijt en we genieten volop van deze voorlopig laatste beer die lekker bloemetjes aan t snacken is in t hoge gras.
Helemaal voldaan rijden we terug naar de cabin nadat we de gehuurde scope ingeleverd hebben.
's Avonds maken we de balans op. We hebben 11 verschillende wolven gezien, 4 grizzlyberen, 9 zwarte beren, 4 coyotes, 2 Bold eagles, hele kuddes bizons en elken en de eekhoorns zijn ontelbaar.
Met pijn in ons hart nemen we afscheid van dit mooie park. Hopelijk komen we nogmaals terug.
Yellowstone 3
Eerst weer naar lamar om hopelijk de wolven weer in aktie te zien. Van verre zien we al een jam. Jippie.
We hebben gisteren een scope gehuurd dus we stellen m op en gaan loeren. Een roedel van 7 wolven (the prospect pack) is zich aan de overkant van de rivier naar links aan t verplaatsen in volle snelheid. Met de scope is dit prima te volgen.
We volgen de wolven en verplaatsen onze auto meerdere keren. Wat kunnen deze dieren hard lopen zeg.
Menno krijgt t voor elkaar om ze alle 7 tegelijk te fotograferen.
Ik vind t vooral bijzonder om ze op een gegeven moment te horen huilen. Dat hoor je niet alleen, dat voel je ook!!
Na ruim 3 uur besluiten we op zoek te gaan naar ander wildlife.
We rijden over de Dunraven Pass (bijna 2900 meter hoog) en zien zelfs nog sneeuw langs de kant van de weg. t Blijft apart.
In Hayden Valley stuiten we op de wolven die we gisteren gemist hebben. We zien hoe ze achter een groep elken aan jagen en ze zo de rivier in jagen. Coole move hoor.
Na een uur houden we t voor gezien en rijden we weer verder. Ik wil Raspberry & Snow nog wel proberen te vinden en hopelijk nu van wat dichterbij.
We rijden dezelfde weg af en net na t uitkijkpunt van gisteren zien we weer tientallen auto gedumpt staan en er zijn rangers ter plaatse. Dit moet wel iets groots zijn.
t Zijn inderdaad de twee grizzly"s en ze zitten nog geen honderd meter van de weg af. Eerst slapen ze...
dan worden ze langzaam wakker en rekken zich uit...
dan lijkt t wel alsof ze poseren voor ons....
en dan hobbelen ze er langzaam vandoor.
Wat een showberen!!!! Volgens mij hebben we qua foto's nu t geheugenkaartje vol!!
Inmiddels is t al ruim in de middag en we willen ook nog wat thermische activiteiten zien dus we rijden van bijna de oostkant naar bijna de westkant.
Old Faithful staat nu op t programma.
Deze geiser spuit elke 92 minuten. Als we aankomen blijkt ie net 3 minuten geleden gespoten te hebben dus gaan we maar lunchen. Hier hebben we de hele dag nog geen tijd voor gehad. We komen een ijstent tegen die wildberrie ijs heeft en besluiten daar onze lunch van te maken. Tis tenslotte vakantie.
Even na vieren doet de geiser t en zijn we weer onder de indruk van hoe hoog en hoe lang ie spuit. t Blijft een bijzonder idee als je nadenkt over wat er onder je voeten allemaal onder de grond aan de gang is hier.
Bij Grand Prismatic Spring is t zo druk dat ik Menno alvast vooruit stuur terwijl ik wacht op een vrije parkeerplek. Wat een drukte hier.
Hierna is t nog ruim 2 uur rijden naar ons huisje waar we na achten aankomen. Nu snel wat eten, douchen en slapen want morgen wordt t alweer vroeg licht.
Yellowstone 2
Vrijdagochtend om 5 uur ontmoeten we Mcneil Lions van Yellowstone insight die ons vandaag zal rondleiden. Hij staat in contact met tientallen andere gidsen en zo helpen ze elkaar om wildlife te vinden. We gaan als eerste naar Hayden Valley wat oostelijk in t park ligt. Hier zien we door een spottingscope twee bold eagles 500 meter verder in een boom zitten. Best leuk speelgoed zo'n scope.
We missen de wolf die de weg oversteekt op 5 minuten na. Verder door rijden we nog meer richting de oostelijke uitgang en proberen we Raspberry & Snow te vinden. Dit zijn moeder en dochter grizzlybeer (dochter is 2,5 jaar oud en zou eigenlijk al op zichzelf moeten staan maar ze zijn toch nog samen wat ze hier erg bijzonder vinden). Als we op een uitkijkpunt staan en een heuvel afspeuren wordt macneill getipt dat er elken onrustig doen. Wij kijken en ja hoor... als je in de richting kijkt waarin de elken kijken zien we heeeeel klein een beer. Bingo.
We rijden wat omlaag zodat we beter zicht op de beer zouden moeten krijgen. Dit lukt na lang speuren heel even. We zien de beer achter de groep elken aanrennen. Beer heeft duidelijk honger!! De beer verdwijnt over de heuvel dus wij verkassen ook weer. Zo gaat t nog ff door met dit kat en muis... euh beerspel totdat we via een scope ze toch kunnen zien. Helaas voor mammabeer en hoera voor de elk is de aanval op niks uitgelopen.
Op de terugweg krijgen we te horen dat we de wolf weer gemist hebben. We blijven nog ff hangen op deze plek in de hoop dat ie nogmaals oversteekt maar t mag niet vandaag. Wel zien we nog een pelikaan wat zeldzaam is voor hier.
Ook zien we nog twee zwarte beren.
Yeah... ons berenaantal zit op 5.
We lunchen in Gardiner... lekker pizza en rijden daarna weer terug t park in voor nog een klein ( 3 uur durend) rondje. Hierbij stuiten we op een echte beerjam!!! (dit is een verkeersopstopping waar mensen overal hun auto's neerkwakken om maar de beer te zien)
We stappen uit om ook foto's te maken maar al snel moeten we onze auto weer in omdat de beer te dichtbij komt. (minimale afstand moet 73 meter zijn bij beren en wolven) De beer steekt zelfs naast onze auto de weg over. Dan komt er een parkranger langs en vindt dat t uit de hand loopt en we worden verzocht verder te rijden.
Zaterdag maar weer vroeg t park in.
Yellowstone 1
Zo..... afgelopen 5 dagen heel veel op pad geweest en weinig cabin of bed gezien dus nu ff een update:
Donderdag tm zondag hebben we in Yellowstone national park rondgereden op zoek naar voornamelijk wildlife. Dit houdt in: heel vroeg op en laat naar bed aangezien wolven meestal alleen zichtbaar zijn bij zonsopgang en beren liever uitslapen tot een uur of 12,13. Yellowstone zelf is megagroot. Om van de noordingang waar wij zaten naar de westingang te rijden is ongeveer 2 uur en naar de oost of de zuidingang nog langer. Wij willen alles zien dus we rijden ons suf.
Vrijdagochtend inderdaad twee wolven gezien redelijk dichtbij (ongeveer 300 meter afstand) in Lamar Valley. Eindelijk onze eerste wolven. Vorige keer hier hebben we ze niet kunnen spotten.
We zien hier onze eerste grizzlybeer heel ver weg die er vandoor gaat als de wolven in de buurt komen.
Ook zien we nog een coyote.
Verder die dag komen we nog bizons, wapiti's en gaffelbokken tegen en bij de wc hadden zwaluwen hun nesten gebouwd.
moedergevoelens
Gisteren van Beaver naar Idaho Falls gereden. Onderweg zijn we nog even een uurtje gestopt bij een Aviary (een dierentuin met alleen maar volieres) We hebben hier in de brandende zon een vogelshow gekeken en nog ff rondgelopen.
Vanmorgen voor ons doen uitgeslapen en om half 8 ontbeten. Daarna on the road again.
Eerste stop is Bear World. Dit is een dierenpark waar je met je eigen auto doorheen mag rijden met elken, bizons, beren en elanden.
Dit was best lollig. De beren waren wel wat lui. Kun je ze ook niet kwalijk nemen met 31 graden. We zagen zelfs twee beren
zwemmen.
Ook de eland zocht verkoeling in t water.
Hierna mochten we de babybeertjes de fles geven. De beertjes zijn eind januari geboren en waren lekker druk. Terwijl we ze voerden mochten we ze ook aaien. Ik kreeg er helemaal moedergevoelens van zo aandoenlijk waren ze
.
Rond 14 uur rijden we via de westkant t park binnen en we besluiten omdat t nog redelijk vroeg in de middag is via een grote omweg naar onze cabin te rijden. We rijden bijna 3 uur door t park en we zien hele kuddes toeristen en verder helemaal geen wildlife. (die zijn waarschijnlijk ook gevlucht voor die toeristen)
Als we ons melden om in te checken krijgen we een escort naar onze cabin. Deze ligt in op ruim 10 km afstand 800 meter hoger in de bergen. Ik ben dan echt blij met onze fourwheeldrive. De weg is een onverharde weg met veel haarspeldbochten zonder verlichting de bergen in. En t laatste stuk naar de cabins is t een soort bospad met een helling van meer dan 20%. Maar deze chick is stoer en gast ons coolbloedig naar boven. Eenmaal boven kunnen we genieten van een uitzicht over Yellowstone, wildlife op de berghelling en t geluid van n kabbelend riviertje (door de vele sneeuwval van afgelopen winter meer een woest kolkende rivier)
Na zoveel dagen bloedhitte is t hier goed toeven met overdags 22 graden. Hoe t 's nachts wordt net onder t vriespunt zullen we gaan ervaren.
Angels Landing
Vandaag een "gast" blog. Erla heeft vandaag 3 achterstallige blogs geschreven en bij het zwembad gelegen terwijl ik alleen op pad ben gegaan.
In onze planning hadden we oorspronkelijk vandaag een bezoek aan Bryce National Park gepland. Daar is het echter net zo warm als hier in Springdale (ca. 35 graden) en Erla had weinig zin om gekookt te worden. Bryce is echt een heel mooi landschap, maar omdat we het twee jaar geleden ook al hebben bezocht besloten we om nog een dagje te blijven.
In plaats daarvan heb ik, onder licht protest van Erla, besloten om de Angels Landing trail te lopen (of eigenlijk te beklimmen). Erla had zo haar bedenkingen, omdat er in de afgelopen jaren al 6 doden zijn gevallen op deze trail.
De hotelovernachting was inclusief ontbijt en werd verzorgd door hetzelfde restaurant waar we gisteren geluncht hadden. Aangezien de lunch uitstekend was wilden we het ontbijt niet overslaan. Erla koos voor een omelet met groenten en ik voor steak, roerei en toast (ja, steak - een beetje ongewoon als ontbijt, maar wel lekker).
Goed doorvoed bracht Erla me vervolgens naar de eerste stopplaats van de bus naar Zion. Daar bleek echter een extreem lange rij te staan (ongeveer 45 minuten wachttijd hoorde ik later van andere toeristen). Ik besloot daarom naar de tweede stopplaats te lopen. Gelukkig kwam ik Erla onderweg nog tegen, zodat ze me daar nog even snel kon afzetten. Daar aangekomen kon ik al met de tweede bus mee.
Angels Landing is een losstaande berg die 454 meter boven het dal van Zion uitsteekt en het pad naar de top is al in 1926 aangelegd om de eerste toeristen een blik op de hele canyon te bieden.
Het pad begint met een serie geleidelijk oplopende haarspeldbochten, gevolgd door een kort pad door een kloof, afgesloten met 21 hele steile haarspeldbochten tot aan Scout Lookout.
Zelfs eekhoorns vinden ze hoog:
Bezoekers met hoogtevrees of een slechte conditie hebben op dit punt meestal al afgehaakt, maar wat er daarna nog volgt is zeker voor deze mensen niet geschikt.
De laatste 800 meter bestaat uit een steile klim over smalle richels langs afgronden van wel 300 meter, soms voorzien van een ketting voor houvast.
Het smalste stuk ik slechts 70 cm breed met een afgrond aan beide zijden.
Direct na Scout Lookout is een schuine helling, nog zonder ketting, die glad was van het zand. Op dit punt heb ik me nog wel even afgevraagd of ik nog wel tot de top zou klimmen. Van mensen die weer omlaag kwamen hoorde ik echter dat dit eigenlijk een van de engste stukken was. Ik heb dus al zittend, schuivend dit stuk overbrugd.
Daarna begon de echte klim. De meeste stukken bestaan uit in de rotsen uitgehouwen treden, afgewisseld met richels voorzien van kettingen. Van de klim zelf heb ik geen foto's kunnen maken, want je hebt beide handen nodig. Bij de afdaling was er echter een waaghals voor me die de hele route slecht met een hand heeft gedaan, want in zijn andere hand hield hij de hele tijd zijn camera vast!
Ergens halverwege was een richel van ca. 30 cm breed met aan een zijde een rotswand en de andere zijde... niets... Je kon je hier echter goed vasthouden aan de ketting. Het stukje dat de meeste mensen het engste vonden was de plek waar de richel een gat had waar je overheen moest stappen.
De klim was pittig, maar gelukkig was er wel af en toe de ruimte om even uit te rusten. Bovenaan gekomen heb je een prachtig uitzicht het dal in, met achterin de Narrows die we gisteren gedaan hebben.
Boven de top van de berg cirkelen kalkoengieren, wachtende op de volgende toerist die van de berg valt.
Mijn angstigste moment was tijdens de afdaling, op een punt waar er geen kettingen waren. Ik hield me aan de rotsen aan de zijkant van het pad vast terwijl ik de traptreden omlaag klom. Een van de rotsen die ik vastpakte bleek echter niet vast te zitten. Gelukkig had het geen gevolgen, maar je hart slaat dan wel even een slag over!
Na ongeveer 3,5 uur stond ik weer veilig onder bij de bushalte. Na twee bussen was ik weer bij het hotel, waar Erla net een half uurtje geleden uitgecheckt had. Samen zijn we nog even gaan lunchen voor we met een korte rit naar ons volgende hotel in Beaver zijn gereden.